δεσποτάτος

δεσποτάτος, -η, -ον (Μ) [δεσπότης]

1. αυτός που ανήκει στους άρχοντες «δεσποτάτους»

2. το αρσ. ως ουσ. ὁ δεσποτάτος

αξιωματούχος κοντά στον δεσπότη.